JINHA

AMED - Tarihi Sur direnişinde yaşamını yitiren Çiğdem İldan'ın (Jiyan Şer) kendisi gibi Liceli olan ve askerin attığı havan topu ile yaşamını yitiren Ceylan Önkol'a ithafen yazdığı şiir, bir halkın dünden bu güne 'kader'ini özetliyor. Çiğdem dizelerinde Ceylan'ın duyguları ile "...Ben bir çocuk değil yaralı olan ülkeyim" diyor.

Diyarbakır'ın Sur ilçesinde kuşatmaya karşı 103 gün süren direnişte katledilen ve cenazesi 6 ayın ardından teşhis edilen YPS-JIN üyesi Çiğdem İldan (Jiyan Şer) geçtiğimiz aylarda toprağa verilmişti. "Bu topraklarda çocuklar erken büyür" sözlerinin doğrulaması Jiyan'ın yaşamında gizli. Jiyan, 1982 yılında Lice'de dünyaya geldi ve henüz çocuk yaşta devletin köy boşaltmaları karşısında ailesi ile birlikte Diyarbakır'a taşındı.

Yaşamı dizelerle yaşayan Jiyan

Jiyan, 12 yaşındayken ablası Rozerin, Lice'de PKK'ye katıldı ve 4 yıl sonra yaşamını yitirdi. Aynı saldırıda ablası ile birlikte 20 PKK'li kadının yaşamını yitirmesi Jiyan için hayatının dönüm noktası oldu. "Yaşamı dizelerle yaşayan duygu yüklü bir kadın" olarak anılan Jiyan'ın günlüğüne tıpkı kendisi gibi Liceli olan ve askerin havan topuyla yaşamını yitiren 12 yaşındaki Ceylan Önkol ile ilgili satırları yaşamını yitirdikten bir süre sonra ortaya çıktı.

Coğrafyanın kaderi ile birbirine bağlanan hayatlar

Jiyan ile Ceylan'ın yaşamı 12 yaşın kilidi ve aynı coğrafyanın kaderi ile birbirine bağlanıyordu. Jiyan 12 yaşında hayatının en büyük acılarından biri ablasını kaybetmişti. Ceylan Önkol ise Lice'nin Şenlik köyünde 12 yaşında bir çobandı. 28 Eylül 2009 günü öğle saatlerinde koyunlarını otlatırken üzerine düşen havan mermisiyle yaşamını yitirdi. Annesinin parçalarını eteğinde taşıdığı Ceylan'ın ölümü üzerinden yıllar geçmesine rağmen hala katilleri cezalandırılmadı.

Jiyan'ın Ceylan için yazdığı şiir şöyle:

Ceylan Önkol'a


Işığın huzmesine takılır gözlerim
Güneşin ışınlarına yansır gülüşlerim
toprağın her zümresinde
Bu toprakların çocuğuyum
Bu toprakların kızıyım
Ne kadar da benzerim toprağıma
onu gibi yaralıdır yüreğim
Dağlar gibi sert asi
Toprağı gibi yumuşak ve şefkatli
Tüm inanlığın özeti
Mezopotamya'nın kızıyım

Rüzgar savurur dört yanım
karanlıklar içinde yapayalnız
Ülkem kadar yalnız ve sessiz

Oysa ben tarihin en yaramaz çocuğu
Sesim yankılanır doğada
Bir tek atış
Bir tek ses
Sonra...
parçalar bedenler kanlar...
Kan kızılına boyanır
hayallerimde saklı yaşam kareleri

Parçalarımı savurdum dört bir yanına ülkemin
Bir daha birileri dağılmasın diye
Un ufak ettim kendimi
Tanrıça Tiamat'ın
parçalanmış bedeniyle bütünleştirdim
yaşam emarelerimi

Yaşım 7 ya da 8
Yaşım insanlığın yaşadığı özgürlük kadar
Hayallerim
evrenin akışı kadar özgür ruhlu
Güneş
Alacakaranlık bir umut

Yüreğim akan bir Dicle
Yüreğim ulaştırır kendine
Gözlerimin aynası yıldızlara
Bir ton patlattı üzerimde
Ben bir çocuk değil yaralı olan ülkeyim

(fk)