Tekoşin Tekin/JINHA

AMED - Cinsiyetçi iş bölümü kalıplarını yıkanlardan Vuriye Tekin, Dicle ilçesinde 10 yıldır arıcılık yapıyor. Kendi ürettiği balları satan Vuriye, "Bal üretimi özen ve itina isteyen bir iştir. Biz kadınlar daha hassas olduğumuz için aslında arıcılığın kadın işi olması gerekir. İşimi çok seviyorum ve keyifle yapıyorum" diyor.

Cinsiyetçi iş bölümü kalıpları nedeniyle bir çok alanda kadınlar iş bulamıyor, yada yapmak istese dahi toplumsal baskılardan kaynaklı geri adım atmak zorunda kalıyor. Vuriye Tekin'in yaşamı ve seçtiği meslek cinsiyetçi iş bölümü kalıpların parçalayan bir kadının hikâyesi. 50 yaşında olan Vuriye 10 yıldır Diyarbakır'ın Dicle ilçesinde arıcılık yapıyor. İlçede arıcılıkla uğraşan tek kadın olan Vuriye, başlangıçta aile mesleği olan işe 'katkı' amaçlı girmiş. Zamanla yaptığı işin sonuçlarını almaya başlayan Vuriye için artık genelde kadınlara biçilen rol olan 'aile bütçesine katkı' için değil, sevdiği ve iyi yaptığı için meslek olmuş.

'İşimi iyi yapıyorum'

"Nasıl arıcılık yapmaya başladın?" diye sorduğumuzda Vuriye, "Kardeşim arıcılık yapıyordu. Üretimini yaptığı balları bana gönderiyordu, bende satışını yapıyordum. Sonra bana 'sende arıcılık yap' dedi. Bende böylece işe önce sadece 'aileye katkı' amaçlı başladım. Zamanla iyi yapmaya başladım ve kendi balımı kendim ürettim. Şimdi işimi severek yapıyorum ve iyi yaptığıma inanıyorum. Müşterilerimin özellikle benim ürettiğim balları seçmesi beni gururlandırıyor" diye cevap veriyor.

'Özen istediği için tamda kadın işi'

"Tek kadın arıcı olarak zorlandınız mı?" sorusuna ise Vuriye'nin cevabı hazır: "Toplamda 20 yıldır bal satıyorum 10 yıl kadar kardeşimin ürettikleri balları satıyordum. Son 10 yıldır da kendi ürettiğim balları satarak geçimimi sağlıyorum. Bal üretimi özen ve itina isteyen bir iştir. Biz kadınlar daha hassas olduğumuz için arıcılık yapmak kadın işi olarak görüyorum. İşimi çok seviyorum ve keyifle yapıyorum."

(fk)